Fakt, że klasycznie pozytywistyczna epistemologia może funkcjonować efektywnie w kontekście przedteoretycznego stadium rozwoju nauki, spowodowany jest generalnie tym, iż jest to właśnie okres rejestrowania uogólnień potocznego doświadczenia społecznego, a więc wiedza o procesie przyswajania go przez poszczególne jednostki może stanowić bazę praktyczno-poznawczą dla działalności rejestru- jąco-uściślającej. To zatem, iż indywidualizm metodologiczny, psychologizm, a także dodajmy — naturalizm ontologiczny i ahistoryzm społeczny w gruncie rzeczy spowodował, iż rozważana koncepcja epistemologiczną nie mogła rozpoznać własnego, praktyczno-obiektywnego odniesienia przedmiotowego, nie zmienia w niczym faktu, że wypływający z założeń tych program badań naukowych mógł realizować obiektywne funkcje społeczne, przyporządkowane nauce w tym okresie jej rozwoju.
