Rozwiązywanie problemów epistemologicznych drogą penetracji psychologicznie rozumianego kontekstu odkrycia wskazuje, iż zakłada się tu — jak się już rzekło indywidualizm metodologiczny; dokładniej rzecz biorąc, jest on konsekwencją psychologizmu. Stanowisko to zakłada, że wszelkie zjawiska (w tym — prawidłowości) charakteryzujące pewne „całości” o charakterze społecznym (społeczeństwo, grupy społeczne, itp.) dadzą się wyjaśnić (lub powinny być wyjaśniane) za pomocą prawidłowości odnoszących się do poszczególnych jednostek. W omawianym pzrypadku chodziłoby o indywidualistyczne ujęcie społecznej świadomości metodologicznej stanowiącej społeczno-subiektywny kontekst praktyki badawczej, a także pewnych elementów potocznego doświadczenia społecznego.
