
Zwróćmy uwagę na często towarzyszący takim ahistorycznym rozpoznaniom obszaru, ujętego przez nas jako świadomość społeczna (zjawiska jej rozwoju czy własności poszczególnych, społeczno-historycznych jej stanów), styl argumentacji empirycznej. Mianowicie, reprezentanci tego stanowiska z reguły powołują się na dane empiryczne z badań, obiektywnie dotyczących świadomości społecznej różnych kultur, funkcjonujących w różnych okresach historycznych, które to dane wskazują na istnienie w ich obrębie wspólnych lub analogicznych elementów treściowych lub formalnych; stanowi to dla nich empiryczną ewidencję dla tezy o „naturalnym”, niezależnym od historycznie zmiennych okoliczności społeczno-kulturowych, charakterze owych elementów.