Ujmował on kanon wykształcenia ogólnego jako zbiór niezbędnych współczesnemu człowiekowi sprawności. A mianowicie: sprawności ułatwiających mu posługiwanie się wytworami cywilizacji;etycznych rygorów, a więc dyspozycji etycznych i psychicznych ułatwiających mu opanowanie sztuki życia z ludźmi;przekonań moralnych dotyczących własnej osoby, jej tożsamości i godności, a także gotowości wypełniania zasad etyki i dochowania im wierności.W świetle prezentowanych celów szkoła ujmowana jest jako środowisko budowania kultury człowieka i pewna forma jej transmisji. Dlatego też podkreśla się w dokumencie, że dobro dziecka jest najwyższą wartością, podobnie jak jego prawo do wolności myśli, sumienia, wyznania, wypoczynku, czasu wolnego czy wypowiadania się.
