Stąd w Systemie logiki znajdujemy odróżnienie logiki jako nauki rozumowania (zajmującej się analizą „procesu intelektualnego, zwanego rozumowaniem czy wnioskowaniem oraz takich innych operacji umysłowych, które mają ten proces ułatwić”) od logiki — „sztuki rozumowania” (próbującej „na podstawie [poprzedniej — K.Z.] analizy i pari passu z nią zestawić czy też utworzyć szereg reguł lub kanonów na to, by mieć probierz, czy dany dowód wystarcza, iżby uzasadnić dane twierdzenie”). Logika jako nauka jest tu rozumiana jako dział psychologii, tj. nauki zajmującej się badaniem „struktury ludzkich uzdolnień”, a nie tylko tych procesów myślowych, które „służą ocenie uzasadnień” (te ostatnie są właśnie przedmiotem zainteresowania logiki).
