Jednakże o tyle, o ile ich kształtowanie się i funkcjonowanie zostało podporządkowane niezmiennemu mechanizmowi o charakterze psychobiologicznym, założona przez samo pojmowanie tego mechanizmu zmienność ich nie stanowi adekwatnego odzwierciedlenia historycznej zmienności społeczno-subiektywnego kontekstu praktyki badawczej. Normy te są bowiem konceptualizowane w terminach odnoszących się do owego mechanizmu, co odbiera im ich społeczno-historyczny charakter. Dodajmy, iż omawiany ahistoryzm społeczny w zastosowanym przez epistemologię genetyczną ujęciu norm poznawczych i dyrektyw metodologicznych jest wynikiem rozszerzenia zakresu stosowalności ahistorycznych praw równoważenia się struktur inteligencji na umysłowe struktury logiczno-matematyczne, leżące jakoby u podstaw historycznie kolejnych teorii naukowych — społeczno-ahistoryczne ujęcie struktur inteligencji przenosi się więc wprost na struktury wiedzy naukowej i na reprezentujące te ostatnie.
