Poza ogólnym zarzutem nienaukowości, kierowanym właściwie pod adresem całej niemal tradycji epistemologicznej, nienaukowości związanej — w tym ujęciu ze spekulatywnym charakterem rozważań, nie poddawanych w ogóle lub należycie empirycznej weryfikacji, poza także zarzutem statycznego ujmowania poznania (wiedzy), Piaget formułuje swój wywód polemiczny godzący w dwie zasadnicze idee. Z jednej strony jest to pozytywistyczna idea doświadczalnej genezy wszelkiej wiedzy, oparta na psychologii introspekcyjnej lub behawiorystycznej, z drugiej zaś idea o proweniencji apriorystycznej, zakładająca istnienie elementów wiedzy ponad – jednostkowej, nie wywodzących się z doświadczenia i nie wymagających dla swego uformowania się aktywności poznawczej podmiotu indywidualnego (wiedza „z góry dana”).
