Tradycją epistemologiczną, względem której określa Piaget zajmowane przez siebie stanowisko, jest z jednej strony pozytywizm (określany przez niego mianem „tradycyjnego”, „klasycznego” czy „czystego” empiryzmu lub pozytywizmu), z drugiej zaś różne wersje aprioryzmu (platonizm, kantyzm, a także specyficznie pojęty nominalizm). Jak już wzmiankowaliśmy (w rozdz. I), jest to stanowisko krytyczne, którego systematycznie rozwiniętym członem pozytywnym ma być epistemologia genetyczna, powołana do życia m. in. po to, by dostarczyć „trzeciego”, właściwego rozwiązania kwestii teoriopoznawczych, źle stawianych i nietrafnie rozwiązywanych czy to przez tradycyjny empiryzm, czy aprioryzm.
