Ahistoryzm społeczny epistemologii genetycznej przejawia się w niedostrzeganiu historycznie kolejnych form społecznej praktyki badawczej, zwłaszcza zaś jej spo- łeczno-subiektywnego kontekstu, jakim jest zawsze dany, historycznie zmienny zespół norm poznawczych i dyrektyw metodologicznych, reprezentujących zmienne zapotrzebowania obiektywne całokształtu praktyki społecznej. Niemożność uwzględnienia historycznie kolejnych postaci społecznej świadomości metodologicznej jest w tym wypadku wynikiem biologistyczno-psychologistycznego zinterpretowania norm poznawczych.Normy logiczno-matematyczne, czyli — z przedmiotowego punktu widzenia umysłowe struktury operacyjne determinujące przebieg procesów poznawczych dowolnego, indywidualnego podmiotu, stanowią oczywiście psychobiologiczne odpowiedniki społecznej świadomości metodologicznej, częściowo obejmujące jej obszar — w tym mianowicie zakresie, w jakim Piagetowskie normy poznawcze odpowiadają tym regułom werbalizowanym przez logikę i matematykę, które wchodzą w skład historycznych postaci społecznej świadomości metodologicznej (sterującej w płaszczyźnie subiektywnej praktyką dyscyplin formalnych i empirycznych).
