Tego rodzaju zależność zachodzącą w szczególności między dwiema historycznie kolejnymi teoriami T i T’ określa Kmita mianem relacji korespondencji istotnie korygującej (ścisłej). Faktycznie, teoria T’ koryguje w sposób istotny wcześniejszą od niej teorię T na gruncie założenia, że jej literalne odniesienie przedm otowe D’ obejmuje jako swoją poddziedzinę praktyczno-obiektywne odniesienie przedmiotowe teorii T (poddziedzina ta stanowi tzw. względne praktyczno-obiektywne odniesienie przedmiotowe teorii T). Jeśli tak, to teoria T’ może wyjaśnić fakt uprzedniej akceptacji społecznej teorii T, a także wskazać praktyczno-obiektywne warunki (ujęte z jej punktu widzenia) efektywnego stosowania w praktyce społecznej teorii T.
