W sposób efektywny, nowe elementy bezpośredniego, subiektywnego kontekstu społecznego o charakterze prewidystycznym kolejnej (w porównaniu z T) fazy rozwojowej odnośnego typu (odnośnych typów pozanaukowej praktyki społecznej)”.Wypunktujmy pewne właściwości rozwoju nauki widzianego z perspektywy epistemologii historycznej. Otóż, rozwój nauki jest zdeterminowany przez ramowe, obiektywne prawidłowości funkcjonalno-genetyczne o charakterze społecznym. Ten funkcjonalno-genetyczny mechanizm dopuszcza pewną autonomię nauki, jednakże zasadniczo jest on zrelatywizowany do zewnętrznego kontekstu funkcjonowania nauki w ramach całokształtu praktyki społecznej, nie ma więc on w żadnym wypadku charakteru mechanizmu immanentnego względem czy , to praktyki badawczej, czy wiedzy naukowej.
