W rozwiązaniach tych władze Unii dostrzegają możliwości urzeczywistnienia ideału wychowania młodego pokolenia przez nawiązywanie przyjaźni z rówieśnikami w innych krajach, wzajemne poznawanie dorobku kulturalnego, historycznego, politycznego i gospodarczego państw, a także przez wspólną działalność ekologiczną w obronie środowiska naturalnego naszego kontynentu.Określając oświatowe priorytety, państwa członkowskie Unii zachowują swoją tożsamość i nie unifikują systemów edukacyjnych (G. Tadeusiewicz, 1997, s. 17). Dążą natomiast do określenia standardów kształcenia i porównywalności dyplomów. Jest to słuszne ze względu na przewidywaną migrację ludności, możliwości rozpoczynania i kontynuowania kształcenia w różnych krajach oraz tworzenia europejskiego rynku pracy.
