W reformie edukacji wskazuje się na konieczność częstego stosowania metod aktywizujących. Szczególnie wymienia się metody: problemową, czynnościową, inscenizacji, sytuacyjną, gier planowych, poczty codziennej, burzy mózgów. Uczniów w procesie kształcenia aktywizuje również prawidłowo zorganizowane nauczanie diagnostyczne. Istnieje wiele uzasadnień, w tym psychologicznych, dotyczących większej skuteczności stosowania metod aktywizujących niż innych, często zwanych klasycznymi lub tradycyjnymi. Stosowanie tych metod łączy się ściśle z postawą innowacyjną nauczyciela.W doborze metod kształcenia należy uwzględnić również paradygmat autokreacji, rozumiany jako uczenie się sterowania własnym losem oraz własną drogą rozwoju wielostronnego.
