Jest to tworzenie warunków do budowania (odbudowania) przez uczniów własnej podmiotowości, do zmiany szkoły monologu i dominacji nauczyciela na szkołę dialogu i partnerstwa. Dlatego też w zreformowanej szkole funkcjonowanie uczniów ma być źródłem pozytywnych, konstruktywnych doświadczeń, szczególnie w zdobywaniu poczucia sprawstwa, czyli przeświadczenia o możliwości aktywnego wpływania na własne losy rzeczywistość.Główne więc zadanie edukacji szkolnej w XXI wieku powinno sprowadzać się do kształtowania człowieka, który czuć się będzie członkiem społeczności lokalnej, narodowej, państwowej oraz obywatelem Europy i globalnego społeczeństwa, a jednocześnie będzie dbał o swój indywidualny rozwój na wszystkich etapach życia. Wychowanie ma więc służyć dobru indywidualnemu każdego ucznia jednocześnie dobru wspólnemu całej społeczności, w której on będzie żył.
