
Ma on wskazywać każdemu uczniowi własną drogę uczenia się, zgodną z potrzebami poznawczymi, rozwiązywać wiele problemów wynikających z przemian społecznych, kulturalnych i gospodarczych, zmieniających się potrzeb wychowawczych, z konieczności odnoszenia się do edukacji równoległej i ustawicznej. Jednakże realizacja tych zadań wymaga pokonania wielu nawyków i stereotypów myślowych utrwalonych głęboko w świadomości nauczycieli w okresie socjalizmu realnego przez scentralizowany system administracji oświatowej, regulujący w drobiazgowy sposób niemal wszystkie działania nauczycieli i uczniów.