Już choćby ten tylko fakt sprawia, że nie może tu być nawet podjęta próba odnotowania i uzależnienia przemian mechanizmu „wewnętrznego” od adekwatnie rozpoznawanych rodzajów warunków społeczno-historycznych. W świetle powyższych uwag najtrafniejszym określeniem omawianego tu przypadku ahistoryzmu wydaje się nazwa: ahistoryzm społeczny. Rozwój wiedzy naukowej, który jest — z intencji twórcy epistemologii genetycznej — przedmiotem jej badań, stanowi z naszego punktu widzenia pewną dziedzinę rozwoju społecznego; jest to dziedzina rozwoju społecznej praktyki badawczej wraz z towarzyszącą jej świadomością metodologiczną. Fakt, iż epistemo ogia genetyczna oparta jest na teorii rozwoju inteligencji zakładającej ahistoryzm społeczny, czyni zrozumiałym ten stan rzeczy, iż charakteryzuje ją analogiczna perspektywa poznawcza.
