Na marginesie dodajmy, iż Piagetowskie rozwiązanie jest analogiczne do Chom- sky’ego koncepcji wrodzonych elementów lingwistycznych; „uniwersalia językowe” stanowią biologiczne inwarianty różnych, historycznych postaci kompetencji lingwistycznej dowolnego języka. Widać stąd, iż uwzględnienie przez epistemologię genetyczną wymiaru diachronicznego — pomijanego przez teorię gramatyk geneiatyw- nych, która pod tym względem reprezentuje tzw. strukturalizm synchroniczny, ostro krytykowany przez Piageta — nie zapewnia bynajmniej większej trafności specyficznemu dla niej opracowaniu poznawczemu świadomości społecznej. Ahistoryzm społeczny obu tych koncepcji przesądza o ich globalnej nieadekwatności.
