Założenia te bowiem mogą być następnie naświetlone z punktu widzenia epistemologii historycznej, która umożliwia ustalenie typu społecznej świadomości metodologicznej praktyki badawczej, jaka stanowi (nie- uświadamiany) przedmiot werbalizacji dokonywanej czy to w ramach tradycyjnie pozytywistycznej koncepcji, czy też w ramach propozycji Piageta. Dodajmy, iż tego typu ustalenia odnośnie do zawartości treściowej rozważanych koncepcji epistemologicznych, identyfikujące ową „zawartość” z treścią odpowiednich składników pewnej historycznej postaci społecznej świadomości metodologicznej, są wskazaniem ich praktyczno-obiektywnego odniesienia przedmiotowego.
