Ten drugi powód jest — oczywiście – znacznie bardziej ważki niż pierwszy. Zwróćmy bowiem uwagę na to, iż psychologiczne prawa równoważenia się struktur logiczno- -matematycznych, użyte w celu wyjaśnienia historycznej sekwencji idei naukowych (koncepcji, teorii), którą to sekwencję można ustalić względnie niezależnie od nich np. drogą analizy historyczno-krytycznej, nie są w stanie wskazać racji, dla których nauka w ogóle się rozwija. Jak ustaliliśmy , rozwój nauki ukierunkowany jest wszak jedynie na utrzymywanie osiągniętej w stadium III rozwoju inteligencji pełnej odwracalności, gwarantującej adekwatne przystosowanie jednostki do środowiska.
