Systemy wiedzy naukowej to systemy hipotetyczno-edukcyjne — w przypadku dyscyplin empirycznych, lub systemy sformalizowane dyscyplin formalnych, w obu wypadkach wykraczające (nieraz dość znacznie) poza to, co dane jest w doświadczeniu. Historycznie kolejne systemy wiedzy naukowej charakteryzuje przv tym wzrastająca abstrakcyjność, spójność i zdolność do asymilowania (organizowania, porządkowania) coraz większej liczby faktów ogólnych (wyrażanych w zdaniach, będących odpowiednikami Millowskich uogólnień). Wzrastająca wraz z rozwojem logiki i matematyki abstrakcyjność formułowanych w ich ramach systemów oznacza postępujące odrywanie się wiedzy logiczno-matematycznej od konkretnych czy intuicyjnych treści związanych z nią dzięki doświadczeniu logiczno- -matematycznemu, które jest jednym z jej genetycznych źródeł.
