W obliczu zmian w systemie edukacji konieczne jest jego postrzeganie jako strukturalnej całości, obejmującej obok szkolnictwa również organizacje, instytucje i środowiska oświaty nieszkolnej (równoległej), w tym tak potężne środki oddziaływania edukacyjnego, jakimi są media publiczne – prasa, radio, telewizja. Wyobrażenia o przyszłej oświacie, przewodnie idee proponowanych zmian, można wyeksplikować następująco:zbliżenie edukacji do rzeczywistego życia, potrzeb społecznych i indywidualnych;rozszerzenie zakresu oświaty szkolnej o funkcje związane z doradztwem, konsultacjami (dotyczącymi zarówno kwestii związanych z aktywnością poznawczą, jak i spraw życiowych nurtujących dzieci, młodzież i dorosłych), samorozwojem i samorealizacją uczestników procesów oświatowych.
